Witam! 

W tym blogu zajmę się opisem zwierząt, a dokładniej różnych gatunków ptaków.

Gołębiowate (Columbiformes) to rząd ptaków, do którego zaliczamy dziś 2 rodziny, w tym jedną wymarłą (dronty). 

Gołębie (Columbidae) to rodzina ptaków z rzędu gołębiowatych. Rodzina ta liczy dziś 42 rodzaje i 309 gatunków. W Polsce żyją 4 gatunki gołębi.

Wygląd

Wszystkie charakteryzuje krępa budowa ciała, mała głowa i dziób. U nasady dzioba znajduje się miękka i nabrzmiała woskówka. Upierzenie zwykle szarawe lub brązowe. Niektóre gatunki barwne. Ubarwienie obu płci jest podobne.

Gatunki

Gołąb sklany (Columba livia) gołąb domowy (Columba livia domestica) gołąb miejski (Columba livia urbana) 

Gołąb skalny jest przodkiem gołębia domowego oraz miejskiego. Gołąb jest ptakiem kosmopolitycznym.

Gołąbek diamentowy (Geopelia cuneata)

Gołąbek diamentowy to australijski gołąb, jeden z mniejszych z całej rodziny.

Grzywacz (Columba palumbus) 

Grzywacz to dość duży ptak z rodziny gołębi. Można go spotkać w parkach, ogrodach i alejach. Ma charakterystyczną białą plamę po bokach szyi.

Koroniec plamoczuby (Goura victoria)

Koroniec plamoczuby to największy z nielotnych gołębi, zamieszkujący Nową Gwineę.

Sierpówka, synogarlica turecka (Streptopelia decaocto) 

Sierpówka, zwana synogarlicą turecką, to ptak z rodziny gołębi. Można go spotkać w parkach, ogrodach i alejach. Ma charakterystyczną czarną półobrożę na karku i szyi.

Siniak (Columba oenas) 

Łatwo go pomylić z gołębiem domowym. Zamieszkuje lasy liściaste i iglaste. Poza lęgami można go spotkać na polach. Ma charakterystyczną plamę na boku szyi.

Turkawka (Streptopelia turtur) 

Turkawka jest naszym najmniejszym gołębiem. Ma charakterystyczną, bardzo smukłą sylwetkę.

Wyspiarek płowobrzuchy (Gallicolumba crinigera)

Wyspiarek płowobrzuchy to endemiczny gołąb z Filipin, który w odróżnieniu od innych gołębi jada bezkręgowce.

Wyspiarek zbroczony, gołąb zbroczony (Gallicolumba luzonica)

Wyspiarek zbroczony, zwany gołębiem zbroczonym, to gołąb z Filipin z charakterystyczna czerwoną plamą na piersi.

Inne gatunki

• synogarlica rdzawosterna (Columba mayeri)
• gołąbeczek malutki (Columbina passerina)
• zębacz (Didunculus strigirostris)
• turkaweczka czarnogardła (Oena capensis)
• owocożer ognisty (Ptilinopus victor)
• owocożer wspaniały (Ptilinopus superbus)
• gołębiak plamouchy (Zenaida auriculata)
• gołębiak długosterny (Zenaida macroura)
• treron krasnonosy (Treron calva)
• aborygenka lancetoczuba (Geophaps plumifera)
• gołąbek duży (Geopelia humeralis)
• muszkatela nowokaledońska (Ducula goliath)

Nazwa rodziny

Gołębie (Columbidae)

Liczba rodzajów

42

Występowanie

Cały świat poza Antarktyką.

Liczba gatunków na świecie

309

Liczba gatunków w Polsce

4

Systematyka

Domena: eukarionty
Królestwo: zwierzęta
Typ: strunowce
Podtyp: kręgowce
Gromada: ptaki
Rząd: gołębiowate
Rodzina: gołębie

Wielkość

Długość: 15-82 cm
Masa ciała: 30 g- 2,4 kg

Głos

Gruchanie, łagodne okrzyki.

Najmniejszy gatunek

Siniaczek

Najmniejszy gatunek w Polsce

Turkawka

Największy gatunek

Koroniec

Występowanie i środowisko

Gołębie żyją na całym świecie poza Antarktyką, daleką północą i bardzo suchymi obszarami. Preferują obszary zadrzewione. Formy gołębia skalnego zamieszkują miasta całego świata.

Tryb życia i zachowanie

Są dobrymi lotnikami. Potrafią startować niemal pionowo w górę. Osiągają prędkość lotu 70 km/h. W odróżnieniu od innych ptaków piją zanurzając dziób i wysysając wodę. Są to zwykle ptaki osiadłe, choć istnieją gatunki podejmujące dalekie wędrówki.

Pożywienie

Podstawę diety stanowi pokarm roślinny: liście, owoce, nasiona. Dieta jest czasem uzupełniana ślimakami i owadami.

Morfologia i anatomia

Aż 44% masy całego ciała stanowią mięśnie skrzydeł. W okolicach wola znajdują się gruczoły (zarówno u samic jak i u samców), które wydzielają ptasie mleko w okresie karmienia piskląt.

Rozmnażanie

Zwykle są monogamiczne na sezon lub kilka lat. Samica składa najczęściej kilka razy w roku 1-2 jaja o masie 2,5 do 50 g. Wysiadywanie trwa najczęściej 13-18 dni (28 dni u gatunków dużych rozmiarów). Pisklęta są gniazdownikami. Pisklęta są odżywiane mleczkiem ptasim.

Hodowla

Potomkowie gołębia skalnego są hodowane przez człowieka dla sportu i niegdyś w celach komunikacyjnych (gołębie pocztowe) oraz dla mięsa.

Ochrona i zagrożenia

Niektóre gatunki są szkodnikami upraw. Aż 59 gatunków gołębiowatych jest na liście ptaków zagrożonych, z czego 9 krytycznie zagrożonych, 14 zagrożonych, 36 narażonych.

Ciekawostki

Gołębie mają zdumiewającą zdolność powrotu do domu nawet z bardzo oddalonych miejsc. Starożytni Egipcjanie używali już gołębi do przekazywania wiadomości (gołębie pocztowe). W ciągu dnia najważniejszym wskaźnikiem kierunku jest słońce, nocą księżyc i gwiazdy. Prawdopodobnie gołębie potrafią wykorzystywać także pole magnetyczne ziemi. Istnieje teoria, że w procesie odnajdywania drogi bierze udział także zmysł węchu. Wypuszczone kilkadziesiąt kilometrów od domu ptaki krążą najpierw w kółko, po czym udają się zawsze we właściwym kierunku do domu.

Źrudło:

• http://www.medianauka.pl/golebie

KURY

Najbardziej popularny gatunek kury to Kura domowa (Gallus gallus domesticus). Choć na Świecie występuje wiele rodzajów tych zwierząt takich np. Australop, Brabant zagrodowy, Czubatka polska lokowana, Drenthe, Easter Egger, Feniks, Gołoszyjka, Holenderka, Iowa Blue, Jitokko, Karmazyn, Leghorn, Marans, New Hampshire, Orpington, Polbar, Rhode Island, Sebrytka, Tuzo, Zielononóżka kuropatwiana, i wiele innych.

Kura domowa jest to ptak hodowlany z rodziny kurowatych, hodowany na całym świecie. W środowisku naturalnym nie występuje. Uważa się, że stanowi formę udomowioną kura bankiwa (Gallus gallus), lecz nie wyklucza się domieszki innych gatunków południowoazjatyckich kuraków (zarówno żyjących, np. kur siwy, jak i wymarłych). Udomowienie miało prawdopodobnie miejsce w III tysiącleciu p.n.e. w Indiach, chociaż badania archeologiczne wykazały, że pierwsze kuraki udomowiono w Chinach już w VI tysiącleciu p.n.e. Około 1000 p.n.e. kury hodowano już powszechnie w Chinach, a ok. 500 p.n.e. w Egipcie i Europie, w tym w Polsce (odnaleziono kości kur podczas wykopalisk w Biskupinie). W tym okresie w Chinach prowadzono już sztuczne wylęganie. Jak wykazały badania, ówczesne kury przypominały dzisiejsze kury bezrasowe, lecz miały lepiej rozwinięte skrzydła.

Typy użytkowe kur

Kury nieśne lekkie są to stosunkowo lekkie ptaki – masa ciała w wieku 20 tygodni wynosi u samic 1,20 - 1,60 kg, u samców 1,70 - 2,45 kg. Mają szeroką miednicę i przylegające do ciała pióra. Na drobnej głowie posiadają silnie rozwinięte przydatki głowowe, które umożliwiają wczesną identyfikację płci. Charakteryzuje je wczesne opierzanie, niewielkie zużycie paszy i wysoki wskaźnik zapłodnienia. Do ujemnych cech zalicza się dużą płochliwość i skłonność do podfruwania. Kury znoszą jaja średnio do 13 roku życia.

Kury nieśne zaczynają znosić jaja w wieku 5-7 miesięcy, niezależnie od obecności samców. Koguty rozpoczynają dojrzewanie w 12 tygodniu życia, zaś pełną dojrzałość somatyczną uzyskują w 40 tygodniu. U kogutów brak instynktu kwoczenia, nie wysiadują jaj. Samce kur nieśnych cechuje duży temperament, na jednego samca przeznacza się ok. 14 samic. Nieśność kształtuje się w granicach 230 - 320 jaj rocznie, masa jaja w granicach 54 - 66 g, a zużycie paszy na produkcję jednego wynosi 140 - 160 g. Rasy te pojawiły się po raz pierwszy w basenie Morza Śródziemnego.

Kury mięsne, pochodzą z Azji, gdzie do dziś w stanie dzikim żyją ich przodkowie. Cechuje je wysoka masa ciała (u kogutów przekraczająca nieraz 5 kg), dobry rozwój mięśni oraz niska nieśność. Ze względu na słabe parametry rozrodcze, w celu uzyskania brojlerów krzyżuje się je z rasami ogólnoużytkowymi.

Kury amatorskie:

bojowce – rasy hodowane ze względu na swoją siłę i agresywność. Niektóre koguty mają po kilka ostróg na nodze. Używane do walk kogutów.

kury karłowate – jedyna prawdziwie karłowata rasa to bantamki – masa 500 - 800 g, krótkie nogi, bardzo duży ogon i bardzo niska nieśność, co sprawia, że trudno je hodować. Ich pochodzenie nie jest pewne. Ceni się je jako doskonałe nasiadki podsuwając im jaja takich ptaków jak bażanty, przepiórki czy kuropatwy. Pozostałe rasy z tej grupy to potomkowie ras z innych grup, u których wystąpił defekt hormonalny. Ze względu na niski ciężar miały przez długi czas jedynie zastosowanie ozdobne. Obecnie ze względu na duży stosunek masy jaj do masy kury (odpowiednio ok. 35 g i 1 kg) karłowate nioski są hodowane w celu pozyskiwania masy jajecznej z ich jaj.

kury zniekształcone – kury z utrwalonymi zniekształceniami kośćca lub upierzenia. Zazwyczaj hodowane w celach ozdobnych:

kury bezogonowe – brak u nich kręgów ogonowych.

kury czubate – kostny guz na głowie sprawia, że pióra układają się w charakterystyczny czub.

kury krótkonogie – nastąpiło u nich skrócenie niektórych kości długich, nie posiadają umiejętności grzebania, co pozwala na trzymanie ich jako ptaków ozdobnych w ogrodach.

kury o anormalnym upierzeniu – występują u nich takie zmiany jak: bardzo długie sterówki (np. u kogutów rasy feniks dochodzą do 6 m długości), kury gołoszyje z nagą szyją, kury jedwabiste – bez haczyków w piórach, stąd wyglądają jakby pokrywało je miękkie futro.

Osobną grupę stanowią kury bezrasowe są to ptaki hodowane przez wiele stuleci w prymitywnych warunkach bez określonego kierunku selekcji. Obecnie często krzyżowane z kurami rasowymi w celu podniesienia jakości mieszańców (efekt utrzymuje się jednak tylko przez kilka pokoleń). Kury bezrasowe charakteryzuje duża zmienność ubarwienia oraz wygląd najbardziej zbliżony do kur ogólnoużytkowych. Ich nieśność rzadko przekracza 100 jaj, które znoszą zazwyczaj na wiosnę i jesienią. Ich zalety to duża wytrzymałość oraz umiejętność wyszukiwania pokarmu, nieraz daleko od kurnika. Te zalety to w dużej mierze wynik doboru naturalnego.

Źrudła:

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Kura_domowa

NIELOTY

Nielot – ptak, który wtórnie w wyniku ewolucji utracił zdolność lotu (z powodu braku zagrożeń ze strony drapieżników lub obrania innej strategii przetrwania). Obecnie istnieje około czterdziestu gatunków nielotnych ptaków. W trakcie ewolucji niezdolność do lotu pojawiała się u ptaków wielokrotnie i dotyczyła zarówno gatunków wodnych jak i lądowych. Jest to więc sztuczna, polifiletyczna grupa ptaków.

Główną anatomiczną różnicą między nielotami a ptakami latającymi są mniejsze kości skrzydeł, a także brak lub zredukowany grzebień na mostku. Do grzebienia przyczepione są mięśnie odpowiadające za ruch skrzydeł. U ptaków nielatających kość ta uległa redukcji z uwagi na brak potrzeby poruszania skrzydłami.

Najbardziej znane nieloty:

✈Pingwiny, bezlotki – rząd (Sphenisciformes) oraz rodzina (Spheniscidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.

✈Strusie, strusiowate – rząd (Struthioniformes) oraz rodzina (Struthionidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes obejmujący rodzinę strusi (Struthionidae).

✈Nandu, strusie amerykańskie, strusie pampasowe – monotypowy rząd (Rheiformes) i rodzina (Rheidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.

✈Kazuary (Casuariinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kazuarowatych (Casuariidae).

✈Kiwi – monotypowy rząd Apterygiformes z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje rodzinę Apterygidae z dwoma rodzajami: Proapteryx, obejmującym jeden wymarły gatunek, oraz Apteryx, obejmującym pięć współcześnie żyjących gatunków. Współcześnie żyjący przedstawiciele grupy to nielotne gatunki lądowe, zamieszkujące wyłącznie Nową Zelandię.

✈Emu (Dromaiinae) – podrodzina ptaków z rodziny kazuarowatych (Casuariidae).

Najmniejszym nielotnym ptakiem jest chruścielak karłowaty z wyspy Inaccessible. Ma 17 cm długości i waży około 30 g.

Źrudła:

• https://pl.wikipedia.org/wiki/Nielot
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Pingwiny
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Strusie
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Nandu
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazuary
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Kiwi
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Emu
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Chru%C5%9Bcielak_kar%C5%82owaty